راههای ایجاد شادی در مدارس
چکیده
ایجاد نشاط و شادابی یکی از مؤثرترین راه ها برای افزایش بهداشت روانی در جامعه است، مدرسه بعنوان یک نهاد می تواند با بوجود آوردن زمینه ها و برنامه هایی باعث هر چه شاداب کردن جامعه شود. اگر در مدرسه شوق زندگی کردن بوجود آید خود به خود اثرگذار بر جامعه خواهد بود. انسان های شاد زندگی خود را تحت کنترل دارند، مسئولیت پذیرند، هدفمند هستند، دید مثبت به زندگی دارند. آینده نگر وامیدوارند و در مقابل مشکلات و سختی ها از پای نمی نشینند، قرآن دین اسلام را دین شادی معرفی نموده و مهمترین عوامل شادی را محبوبیت، مقبولیت و موفقیت، ایمان، هویت ملی و فرهنگی، خلاقیت عارفانه و حل مسئله ذکر کرده است، روانشناسان شادی و شور و نشاط را محرک انسان ها برای عمل می دانند و جامعه شناسان جامعه شاد را جامعه موفق می دانند. عواملی که می تواند باعث گسترش شادی شود در ابتدا خانواده است و سپس دیگر نهادها همچون مدرسه و نهادهای فرهنگی مذهبی می باشند که هر کدام به نوبه خود وظایفی دارند که در این مقاله سعی شده پیشنهادات کاربردی جهت ایجاد شور و نشاط در مدرسه ارائه دهد.
کلید واژه ها:
شادی- شادمانی- جو مشارکتی- جو آزادانه- مدرسه بانشاط- محیط بانشاط- شاداب سازی
مقدمه
در اواخر قرن بیستم موضوع شادمانی و نشاط بشر به عنوان یکی از موضاعات مورد مهم مورد بررسی قرار گرفت یکی از مشکلات هر جامعه غفلت از شادی و نشاط، در نتیجه افزایش بیماری های روانی از قبیل اضطراب و افسردگی است. با شادی و نشاط زندگی معنی پیدا می کند و در پرتو آن دانش آموزان خصوصاً در دوران نوجوانی و جوانی می توانند خود را ساخته و قله های سلوک و پله های ترقی را بپیمایند. جامعه زنده و پویا جامعه ای است که عناصر شادی آفرین در آن فراوان باشد (حوری زاد، 1385). نشاط و شادابی در مدرسه باعث رشد و شکوفایی در همه ی ابعاد وجودی یک دانش آموز می شود. در محیط شاد، ذهن انسان پویا، زبانش گویا و استعدادش شکوفا می گردد. در قرن جدید سرلوحه ی تعلیم و تربیت در یک جمله خلاصه شده است. شوق زندگی کردن را به دانش آموزان بیاموزیم پس باید معتقد باشیم که در حقیقت رشد پایدار ما در گرو شادی پایدار است و این شادی باید در مدارس ایجاد و مدیریت شود.
بیان مسئله
نظام آموزش و پرورش یکی از نهادهای مهم اجتماعی است، آموزش و پرورش به شکوفایی استعدادها و افزایش توانایی ها و قابلیت های فرد کمک می کند و از طرف دیگر در خدمت نظام اجتماعی درمی آید و از طریق انتقال بهسازی و گاه تغییر ارزش ها و هنجارهای اجتماعی، جامعه پذیری نسل آینده را ممکن می سازد (حوری زاد، 1385)
مابقی مطلب در ادامه مطلب.
مدرسه شاد، سازه های نرم و سخت
زندگی در دنیای کنونی، متفاوت با زمان های گذشته است. پدیده های جدید، متنوع و به هم پیچیده آنچنان فراوان و نو به نو شده اند که دانایی ها، توانایی ها و امکانات را اجتناب ناپذیر می کنند. دانستنی ها و مهارت ها باید قادر باشند سلامت و بهداشت روانی را در مواجهه با مشکلات زندگی تضمین کنند (جعفری و همکاران، ۱۳۸۷). آموزش و پرورش مدرن به این نکته پی برده است که یادگیری باید از همان کودکی، همه ابعاد زندگی را پوشش دهد. به همین دلیل است که در کشورهای توسعه یافته، به موازات آموزش علوم و فنون به جنبه های دیگری چون رشد هیجانی و عاطفی، تمرکز حواس، تفکر، مهرورزی و. در متن برنامه های آموزشی و تربیتی، با عنوان مهارت های زندگی پرداخته شده است (رضایی، ۱۳۸۶). در چند سال اخیر در ایران نیز بهداشت روانی به صورت قلمروی وسیع و منطقی برای مطالعه و پژوهش مطرح شده است (سالاری فر، ۱۳۹۱). سند تحول بنیادین در گزاره شماره ۱۰ بیانیه ارزش ها، نشاط را یکی از گزاره های ارزشی نظام تعلیم و تربیت معرفی می کند. همچنین، در فصل پنجم این سند، تربیت انسان سالم و بانشاط به عنوان یکی از اهداف کلان تعلیم و تربیت مطرح شده است. شادکامی یکی از شاخص های مهم بهداشت روانی در جامعه است. شادکامی به همراه نگرش مثبت و امیدوارانه به آینده، منشأ تحرک، تلاش و پویایی است و از طرف دیگر، افسردگی بزرگترین عامل از بین برنده بهداشت روانی شناخته می شود (هزارجریبی و شالی، ۱۳۸۹). با توجه به ضرورت های بیان شده، پژوهش حاضر تلاش می کند با بررسی مطالعات صورت گرفته در حوزه روانشناسی و علوم تربیتی، مجموعه عوامل ایجاد شادکامی در مدارس را که یکی از مؤلفه های اصلی بهداشت روانی است، شناسایی نماید.
عوامل شادکامی در مدرسه
صاحبنظران و پژوهشگران برای شناسایی عوامل شادکامی در مدرسه مطالعات مختلفی انجام دادهاند. در پژوهش حاضر، حاصل این تلاشها با اولویتبخشی به آرای متخصصان داخلی و براساس تاخر زمانی، ارائه میشود.
عوامل ایجاد شادی در مدرسه از منظر صاحب نظران داخلی
عباسینیا (1391)، در کتاب خود با عنوان مدارس شاداب، دانش آموزان شاد» ویژگی مدارس شاد را در مهربانی و روابط انسانی افراد میداند. از نظر وی، عوامل مؤثر در شادابی مدارس عبارتاند از:
• توجه به فضای فیزیکی مدرسه
• تجدیدنظر در کیفیت فعالیتهای آموزشی و توجه به شاخصهای نشاط
• ایجاد روابط انسانی مطلوب
• استفاده از روشهای فعال تدریس
• آموزش ارزشهای انسانی
• استفاده از روشهای ساده و جذاب در آموزش
• معرفی الگوهای مناسب
• تشویق و ارزشگذاری فعالیتهای دانش آموزان برای ایجاد عزت و اعتمادبهنفس
• آموزش روابط اجتماعی مناسب به دانش آموزان
• توجه به معیارهای شادیآفرین در سنین مختلف (کودکی: توجه به نیازهای جسمی و روانی ـ نوجوانی: پذیرش فرد از طرف خانواده و گروه همسالان و موفقیت در کارهای شخصی و تحصیلی ـ جوانی: کسب مهارتهای لازم برای تصدی شغل، پیشرفت در کار و تحصیل)
• نقش دولت در افزایش شادمانی: جلوگیری از رواج و پخش برنامههای مروج خشونت ـ ترویج محبت و زندگی متعادل در تولیدات رسانهای ـ آموزش تکریم و سپاس از طبیعت ـ تأمین شغل، بهداشت و درمان و هزینه معیشت مردم
• آموزش ارزشمندی کار و تلاش
• تشویق دانش آموزان به خلاقیت و نوآوری و ایجاد بسترهای لازم برای بروز استعدادها
• همکاری آگاهانه و مشارکت همهجانبه اولیا با مدرسه.
جعفری و همکاران (1387) در مطالعه خود به بررسی عوامل مؤثر در شادابی مدارس پرداخته و نتیجه گرفتهاند که عوامل فردی، عوامل اجتماعی ـ فرهنگی، عوامل کالبدی و سبک مدیریت مشارکتی، در شادابی مدارس مؤثرند و از طرفی، مدیریت آمرانه در مدارس میتواند شادابی مدارس را کاهش دهد. آنها همچنین برای افزایش شادی و نشاط در مدارس موارد زیر را پیشنهاد دادهاند:
مشارکت کارکنان مدرسه در اداره امور، آموزش به خانوادهها از طریق انجمن اولیا و مربیان، استفاده از روشهای فعال تدریس، برگزاری جلسات بحث آزاد جهت بیان انتظارات دانش آموزان بدون نگرانی و اضطراب، برنامهریزی برای بهبود وضعیت فیزیکی مدرسه از قبیل استفاده از رنگهای ملایم و شاد، نور و تهویه مناسب، توجه به معماری و بازسازی مدارس و ایجاد امکانات تفریحی.
رضایی (1386) در کتاب خود به نام چگونه مدرسهای شاد داشته باشیم»، شادی و نشاط را باعث ارتقای انگیزههای حضور و تلاش در مدرسه معرفی میکند. او عوامل ایجاد مدرسه شاد را به شرح زیر بیان کرده است:
• زیباسازی و بهسازی فضای مدرسه: توسعه فضای سبز، ارتقای بهداشت و خدمات بهداشتی در مدرسه، توجه به ورزش و فضای تحرک و بازی.
• بهبود روابط انسانی و فضای عاطفی مدارس: تغییر نگرش اولیا، مربیان و دانش آموزان از طریق جلب مشارکت آنان در اداره امور مدرسه.
• ایجاد جو سازمانی مطلوب: احترام مدیر به کارکنان، تقویت روحیه کار گروهی و مشارکت، توجه به مشکلات افراد و انتظارات آنان، روابط حسنه افراد با یکدیگر، برگزاری جلسات مشترک با اولیا و مربیان و دانش آموزان، برگزاری جلسات و برنامههای غیررسمی با دانش آموزان.
• اصلاح شیوه های مدیریت: مشارکت دانش آموزان و اولیا در اداره امور مدرسه، فعالسازی مجامع و تشکلهای دانشآموزی، بهرهگیری از مدیریت مشارکتی.
• توسعه فعالیت های آموزشی و پرورشی با رویکردهای نوین: اهمیت دادن و توجه به ارزشیابی مستمر، فعالیتهای فرهنگی و هنری و فعالیتهای مکمل و فوق برنامه.
• اصلاح و بهبود روشهای تدریس: کاربست روشهای نوین و فعال در فرایند یاددهی ـ یادگیری، بهکارگیری راهکارها و راهبردهای کلاس شاد، توسعه و کاربرد روشهای تشویق کلامی و غیرکلامی.
• رنگ و پوشش دانش آموزان: توجه به ویژگی و خصوصیات روانی رنگها، روانشناسی رنگ ها در دورههای مختلف تحصیلی، توجه به دیدگاه اسلام درباره رنگها.
وی در ادامه، راهبردهای زیر را برای افزایش شادی و نشاط در مدرسه توصیه میکند: تنوع در اجرای مراسم آغازین، برنامهریزی اوقات فراغت دانش آموزان، مدیریت زنگ تفریح، اجرای برنامههای شادیبخش، رفع موانع و عوامل بازدارنده شادی.
اکبرزاده و حقیقی (1386) در کتاب خود با عنوان مدیریت شادی در مدرسه»، شادی را امری ذاتی و درونی میدانند که بر رفتار و اندیشه انسان تأثیر میگذارد. آنها در ادامه، عوامل مؤثر در شادی مدارس را به این ترتیب برمیشمرند:
ـ امکانات فیزیکی: ساختمان مدرسه، میزها و نحوه چیدمان آنها، درهای ورودی، فضای سبز موجود، تابلوها، وسعت حیاط و کلاسها و. .
ـ نیروی انسانی: بارزترین و شاخصترین مؤلفه ایجاد شادی در مدرسه است و از طریق تعاملات مختلف، فرایند شادی را تنظیم و هدایت میکند.
ـ تعاملات: شامل رابطه مدیر با دانش آموزان، رابطه مدیر با معلمان و سایر کارکنان.
آنها همچنین چهارده مورد را بهعنوان موانع شادی در مدرسه یاد میکنند:
شیوههای تدریس غیرخلاق و نامتناسب، برنامههای تحصیلی نامناسب، نادیده گرفتن احساسات دانش آموزان، اصطکاک فرهنگی و اقتصادی مدرسه با جامعه، استفاده نکردن از اصطلاحات مثبت و شادیآفرین، برچسب زدن عجولانه به دانش آموزان، سیستم ارزشیابی نمرهمحور، امر و نهی بیش از حد اولیای مدرسه، قوانین تحمیلی، سخنرانیهای طولانی و انتزاعی، باور عموم جامعه به ارزش تحصیل و انتظارات نامعقول والدین، فقر اقتصادی خانوادهها، شلوغی کلاسها و ایجاد اشکال در تعامل احساسی معلم و دانشآموز و مدیر، اضطراب و ترس از امتحان، عوامل روانی و شخصیتی چون کمرویی، پرخاشگری و عدم اعتمادبهنفس، توجه بیش از حد کارکنان مدرسه به ضوابط اداری، منابع مالی محدود و برطرف نشدن نیازهای آموزشی و پرورشی دانش آموزان، ساختمانهای مستهلک و قدیمی مدارس، تغذیه نامناسب دانش آموزان.
در نهایت، راهکارهای تولید شادی در مدارس را نیز به شرح زیر بیان میکنند:
استفاه از رنگ و نور، امکانات فیزیکی، روشهای نوین تدریس، موسیقی، ورزش، نماز جماعت، هفته شادی، صلوات، فضای سبز، فضای باز و گسترده، اجرای طرحهای دانشآموزمحوری، اردوها، بازیها، کاهش اضطراب امتحان، تشویق، نظافت.
صادقی (1385) عوامل ایجاد مدرسه شاد و بانشاط را به ترتیب زیر بیان کرده است:
• کاهش بار درسی
• آموزش مهارتهای زندگی
• انجام دادن فعالیتهای شادیبخش
• انتقال مناسب اطلاعات
• زیباسازی محیط
• شکوفایی استعدادها و کنجکاوی دانش آموزان
• استفاده از دبیران با شایستگیهای مناسب
• فراهم کردن امکانات رفاهی و تجهیزات مدرسه
• پرهیز کارکنان مدرسه از تبعیض و اجبار
• برنامهریزی صحیح آموزشی
• فراهم ساختن امکانات آزمایشگاهی و کارگاهی
• جلب مشارکت دانشآموران در کارها
• سالمسازی محیط
• تقویت خلاقیت و نوآوری در دانش آموزان
• انجام دادن کار گروهی
• انطباق امتحانات با محتوای درسی
• کاهش نگرانیهای دانش آموزان.
حاجیان (1385) با مطالعه موردی روی یک مجتمع آموزشی شاد، اصول استاندارد بر فعالیتهای یک مدرسه شاد را به شرح زیر می داند:
• مدیریت مشارکتی
• مشارکت دانش آموزان و معلمان در فعالیتهای آموزشی و تربیتی
• مشارکت خانوادهها در فعالیتهای مدرسه
• بهرهگیری از فرصتهای ویژهای چون روز تولد دانش آموزان و همچنین ایجاد محیط شاداب با برقراری تمهیدات مناسبی چون بهرهگیری از رنگها و ایجاد زمینههای مطلوب
• توجه به اصل نگرش، اصل دانش و اصل توانایی
• پیگیری، نظارت، تکمیل و اصلاح مداوم برنامهها.
نصر اصفهانی (1382) در مطالعه خود عوامل شادیآفرین در مدرسه را به صورت زیر معرفی کرده است:
اردوهای دانشآموزی، تفریح و انبساط روح، تحصیل درآمد، آموزش علم و تجربه، یادگیری آداب زندگی، آشنایی با افراد بافضیلت، موسیقی، امور دینی و مذهبی، روابط انسانی، ورزش صبحگاهی، فضای مدرسه، آراستگی معلم، نبود تحقیر و تنبیه بدنی، نوآوری.
طریقهدار (1379) دلایل نبود شادابی و نشاط در نوجوانان را خانههای کوچک و پر رفتوآمد، و نبود امکانات مناسب ورزشی و تفریحی میداند و معتقد است که این محدودیتها مانع آن میشوند که نوجوانان انرژیهای خود را آزاد کنند. او در ادامه بیان میکند که علاوه بر امکانات مادی، معنویت و آموزشهای دینی نیز از ضروریات شادیآفرینی در نوجوانان هستند.
عوامل ایجاد شادی در مدرسه از منظر صاحب نظران خارجی
به عقیده کولیت کلی1 (2009)، مدرسه با حمایت از دانش آموزان، باعث افزایش خودآگاهی و حس استقلال و شایستگی در آنها میشود.
از نظر هاید2، مهمترین عوامل ایجاد شادی در مدرسه عبارتاند از: شناخت همهجانبه دانشآموز و توجه به نیازها و ویژگیهای او، اعتماد و تفویض مسئولیت متناسب به دانش آموزان، هماهنگی بین معلم و دانشآموز.
کروثر (2008) معتقد است که جذابیت محتوای دروس، رژیم غذایی سالم و ورزش نقش بسیار مؤثری در شادی مدرسه دارند؛ به طوری که لذت یادگیری را در دانش آموزان افزایش میدهند و میزان مشارکت آنها را هم توسعه میبخشند.
میلر3 (2008) عوامل اساسی برای ایجاد شادی در مدرسه را ارتباط با دوستان، محیط فیزیکی مطلوب، یادگیری مهارتهای جدید و رشد کردن میداند.
ولک4 (2008) جذابیت فضای مدرسه، ورزش کافی، زمان کافی برای بازی و تفریح، وجود کلاسهای ورزشی و هنری و تغییر نوع ارزشیابی را مؤلفههایی اثرگذار در شادی مدارس میداند. به عقیده گوبین5 (2005) عامل اصلی ایجاد مدارس شاد، رهبری مشارکتی است.
گرملین6 (2003) شادی در مدارس را نتیجه مشارکت دانش آموزان در امور و تفویض مسئولیتهای جدید به آنها و ایجاد شرایط بروز خلاقیت میداند.
تالبوت7 (2003) بیان میکند که چگونگی ارتباطات در مدرسه، عامل اصلی سلامت روانی و ایجاد شادی در دانش آموزان است. به طوری که احساس دلبستگی به مدرسه در نوجوانی با میزان ارتکاب بزهکاری و خشونت رابطه مع دارد.
باس8 (2000) معتقد است که شادابی مدیر و معلم، کلاسهای تمیز و دارای فضای مناسب و برگزاری جشنهای شاد، عوامل ایجاد شادابی در مدرسه هستند.
لی کن9 در سال 1999 در بررسی عوامل شادی در مدارس، به اهمیت تأثیر عوامل اجتماعی در شادی مدارس اشاره کرده و معتقد است تقویت عوامل اجتماعی ـ فرهنگی در مدارس، مثل برگزاری جشنهای شاد و نیز آموزش خانوادهها برای شاد کردن محیط منزل، در شادی مدارس مؤثر است.
نتیجه گیری
یکپارچه کردن نتایج به دست آمده در بخش متخصصان داخلی و خارجی و همچنین یافتههای حاصل از نظریات روانشناسان نشان میدهد که عوامل شادکامی در مدرسه را میتوان در دو طبقه کلی عوامل سختافزاری و نرمافزاری دستهبندی نمود. این طبقه بندی در نمودار 1 نشان داده شده است.
قرآن دين اسلام را دين شادي معرفي نموده و مهمترين عوامل شادي را محبوبيت، مقبوليت و موفقيت، ايمان، هويت ملي و فرهنگي، خلاقيت عارفانه و حل مسئله ذكر كرده است، روانشناسان شادي و شور و نشاط را محرك انسان ها براي عمل مي دانند و جامعه شناسان جامعه شاد را جامعه موفق مي دانند. عواملي كه مي تواند باعث گسترش شادي شود در ابتدا خانواده است و سپس ديگر نهادها همچون مدرسه و نهادهاي فرهنگي مذهبي مي باشند كه هر كدام به نوبه خود وظايفي دارند كه در اينجا سعي مي شود پيشنهادات كاربردي جهت ايجاد شور و نشاط در مدرسه ارائه دهد. در حقيقت آموزش و پرورش به مثابه درختي تنومند است كه براي تغذيه و باروري ميوه هايش نيازمند استفاده از منابعي است كه با هماهنگي و مساعدت، موجبات رشد آن را فراهم مي آورند. از سوي ديگر عناويني چون خلاقيت نقادي و نقدپذيري، بارش فكري، مهارت هاي زندگي، تغذيه و بهداشت فردي و جمعي، مدرسه ي شاد زماني در مدارس عملياتي خواهد شد كه تمامي عناصر اين مجموعه به باور لازم برسند و تحول و تغيير را به عنوان يك اصل در نظر بگيرند. شادماني احساسي است كه زندگي را چيزي خوب مي داند. شادماني به مفهوم دوام لحظات شاد ديروز، روحيه ي سرخوش امروز و زمان دشوار فرد است. آنچه اشخاص آن را شادي تجربه مي كنند نه يك شادي زودگذر بلكه يك احساس عميق و اين باور است كه به رغم مشكلات امروز همه چيز خوب است،يا به خوبي برگزار خواهد شد .انساني شاد است كه از زنده بودن خود احساس رضايت و خوشبختي كند، ديگران از او سود ببرند، آرزوها و نيازهاي فردش نيز تا حد نسبتاً زيادي تحقق يافته باشد و خوشبختي و شادماني اش مستدام باشد نه مقطعي و زودگذر شادي از ديدگاه قرآن و معصومان (عليهم السلام) قرآن اسلام را دين شادي مي شمارد و نيز با شادي هاي دنيا مخالف نيست، بلكه آن شادي هايي را خوب مي داند كه موجب لطمه به ديگران و همچنين داراي قبح اخلاقي و مذهبي نباشد و تضييع حقوق خداوند را در بر نداشته باشد.
دانشآموزان مدارس ما به جاي لذت دوران کودکي و فراگيري مهارتهاي زندگي مجبورند براي گذراندن دوران تحصيلات عمومي و گرفتن مدرک، مسيري طاقتفرسا را آن هم غالبا با بيرغبتي طي کنند. اين در حالي است که در کشورهاي توسعهيافته، فرد شادترين لحظات زندگي خود را در مدرسه ميگذراند و نه تنها با مدرسه احساس بيگانگي نميکند بلکه بخش عمدهاي از زندگي اجتماعي خود را در آنجا تجربه ميکند. اما اشکال در چيست و چه عيبي در نظام آموزشي ما وجود دارد که مدارس را براي بچهها خستهکننده کرده تا از هر فرصتي براي تعطيلکردن و به عبارتي گريزانبودن از درس و مدرسه استقبال كنند. سالهاست که بحث بازنگري در شيوه و نظام آموزشوپرورش، چه از نظر محتواي کتب درسي و چه از نظر ساختار و برنامههاي آموزشي و اداري مطرح است، اما اين تغييرات گوناگون نتوانسته مدرسه را براي دانشآموزان به محيطي جذاب و مفيد و شاد تبديل کند. از نظر نگارنده، عواملي وجود دارد که بدون شک مانع ايجاد و نهادينهشدن نشاط و سرخوشي در دانشآموزان ميشوند که ميتوان با شناخت و تعديل آنها اين دغدغه را برطرف كرد.
سنگين و حجيمبودن کتابهاي درسي دانشآموزان در تمام مقاطع که علاوه بر ايجاد خستگي و ددگي دانشآموزان، عملا فرصتي براي آموزش عميق مطالب باقي نميگذارد. محيط خشک و بدون جذبه مدرسه، ساختمان فرسوده و تزئينات و رنگآميزي نامناسب و نورگيرنبودن کلاسهاي مدرسه، تدريس به شيوههاي عموما سنتي، معلممحوري، اام پذيرش بيچونوچراي دانشآموز، عدم تعامل دوجانبه معلم و دانشآموز در فرايند کلاس که موجب بيحوصلگي و خستگي زودرس ميشود. رابطه غيرصميمي و خشک بين معلم و دانشآموز و اام به انجام تکاليف سنگين و بيتوجهي به نظرات و احساسات آنها، مسئله تنبيه بدني در برخي کلاسهاي درس که هرازگاهي اخباري از برخورد خشن معلم با دانشآموزان شنيده ميشود. همچنين از ديگر عواملي که موجب عدم رغبت دانشآموزان براي حضور در کلاسها و بيعلاقگي آنها به مدارس ميشود، برگزاري کلاسهاي صبح زود است که علاوه بر تأثيراتي که بر سلامتي بچهها دارد، آنها را از مدرسه بيزار ميکند. همچنين ايجاد استرس و اضطراب ناشي از روشهاي نادرست آموزشي و محيط مدرسه موجب بيانگيزگي دانشآموزان براي حضوري شاداب در مدرسه ميشود.
براي دستيابي به تحقق آرمانهاي مربوط به شادابسازي مدارس بايد تحولات جدي در نگرش مديران و مسئولان نظام آموزشوپرورش ايجاد كرد. در واقع شادابسازي مدارس را بايد در ابعاد ظاهري و ابعاد معنوي جستوجو کرد. با توجه به اينکه جامعه فردا را فرزندان امروز ما اداره خواهند کرد، اگر خوب تعليم بيابند و تربيت شوند جامعه نيز شاداب و منظم و خوشبخت و سالم خواهد بود. در غير اين صورت، هيچ اميدي نيست. براي اينکه سلامت جسماني و رواني دانشآموزان حفظ شود، بايد سعي کنيم با شناسايي عوامل مؤثر بر شادي، موجبات تقويت عوامل مثبت و تقليل عوامل منفي مؤثر بر شادي را فراهم کنيم. از آنجا که شادي بزرگترها عامل مؤثر در شادي و نشاط کودکان است و اوليا و مربيان غمگين نميتوانند فرزندان و دانشآموزاني شاد تربيت کنند، از اينرو با ارائه نظام اعتقادي براي دستيابي به شادي، ميتوان به افزايش شادي در ميان افراد جامعه کمک کرد. به اين ترتيب، مردم ميتوانند تغييري مثبت در زندگي خود به وجود آورند، احساس پيشرفت و لذت در زندگي داشته باشند و به شادي و مسرت دائمي دست يابند و فقط در اين صورت است که ميتوانند شادي و مسرت را در وجود کودکان خود نيز پرورش دهند.
شادزيستن براي کودک به همان اندازه مهم است که تغديه خوب، محبتکردن و حفاظت از او اهميت دارد، زيرا سلامت روحي و رواني و فيزيکي و جسماني او را تأمين ميکند. نرخ شادي و خنده در مدارس ما بسيار پايين است. ميزان شيوع خنده و توسعه فضاي فرحبخش در آموزشگاهها کم است. يکي از مشکلات هر جامعه غفلت از شادي و نشاط و در نتيجه افزايش بيماريهاي مختلف رواني از قبيل اضطراب و افسردگي است. در گذشته بهنظر ميرسيد که وظيفه آموزشوپرورش توليد عدهاي فارغالتحصيل است که فقط بتوانند امرار معاش کنند، اما امروزه کارکرد نظامهاي آموزشوپرورش علاوه برکسب مهارتهاي خواندن و نوشتن، کسب مهارت زيستن و حل مسئله و چگونگي رويارويي با چالشهاي هزاره سوم را دربر دارد و سرلوحه تعليم و تربيت در يک جمله خلاصه شده است: شوق زندگيکردن را به دانشآموزان بياموزيم». ولي بايد معتقد باشيم که درحقيقت رشد پايدار ما در گرو شادي پايدار است. در دنياي پراضطراب و پرتلاطم امروز، آرامش و داشتن خيالي آسوده، نعمتي است که همگان آرزوي آن را دارند. از امام باقر عليهالسلام نقل است: نزد خدا، عبادتي محبوبتر از شادکردن مؤمنان نيست». با اين گواهيهاي روشن از آموزههاي ديني و نيز سيره ائمه، چرا محيط مدرسه براي دانشآموزان که بندگان پاک و خوب خدا هستند و ميتوانند مؤمنان واقعي جامعه آينده باشند، محيطي شاد و بانشاط نباشد. مدرسه شاد ميتواند شوق زندگي را به دانشآموزان هديه دهد. روانشناسي به نام ديويد مايرز سلامت رواني فرد را در ميزان داشتن سرخوشي فرد ميداند و ميگويد سرخوشي نوعي احساس امنيت است؛ احساس اينکه زندگي به طور کلي بهخوبي ميگذرد». اين حالت خوشي و نشاط، آني و زودگذر نيست و داراي دوام نسبتا پايداري است که بستگي به عوامل متعددي دارد. دکتر ويليام فراي (استاد دانشگاه استانفورد) که تأثيرهاي خنده و شوخي را بر سلامت جسمي و روحي به مدت سه سال بررسي کرده است، ميگويد خنده در هر روز به اندازه ۱۰ دقيقه ورزش قايقسواري و پاروزدن براي کارکردن قلب و عروق بدن مفيد است. همچنين باعث تغيير شکل امواج مغزي و ضرباهنگ تنفس ميشود، از احساس درد ميکاهد و ترشح هورمونهاي مربوط به استرس را کاهش ميدهد و با افزايش فعاليت سلولهاي مدافع موجب تقويت ايمني بدن در مقابل بيماريها ميشود.
ورزش و تغذيه مناسب، به سلامت فکر و روان کمک ميکند زيرا ورزش ميزان بعضي مواد شيميایي موجود در مغز را تغيير ميدهد و موجب افزايش جريان خون و جذب اکسيژن ميشود. اين تغييرات ميتواند بر دستگاه اعصاب مرکزي اثر گذاشته و تغييرات خوشايندي را در احساس و حال فرد به وجود آورند. فعاليت بدني به خودي خود ميتواند ذهن انسان را از تمرکز بر افکار مزاحم و آزاردهنده باز دارد. همچنين چهره خندان و متبسم، برجستهکردن رفتارهاي مثبت، بهکاربردن کلمات محبتآميز در سخنان خود، دوري از خودخواهي و غرور، داشتن برنامههاي شاد همراه ساعات تفريح و استراحت، استفاده از گلهاي زيبا و معطردر محيط زندگي از راههاي شاديآفرين هستند.
معلم آهنگ و فضا و جو کلاس درس را تنظيم و برقرار ميكند. چنانچه قرار باشد که روح دانشآموز پرورش و رشد يابد، بايد اين روند از روح معلم آغاز شود. حال چنانچه روح معلم افسرده و ناتوان باشد، شانس ناچيزي براي تقويت و مراقبت از روح دانشآموزان وجود خواهد داشت. معلماني که حضور توانمند خود را هر روز در کلاس درس نميتوانند ارائه كنند، آنان از لحاظ انتقال فکر با دانشآموزان هماهنگ نيستند و برای پاسخگويي به نيازهاي دانشآموزان آمادگي ندارند. هر معلم بايد با توجه به هرگونه نقص در درک و دريافت دانشآموز بهعنوان نقصي در تدريس خود توجه و تلاش کند تا در خود توانايي کشف روشهاي جديد را به وجود آورد. معلم بايد اين امکان را داشته باشد تا بهترين روش ممکن را انتخاب کند. هر درسي در ميان درسها از اهميت ويژهاي برخوردار است و اگر شاگرد به ارزش آن درس آگاه شود، آن درس برايش معنيدارتر ميشود.
هيچ نسخهاي براي توسعه و پرورش بينقص يا يک مدرسه شاد و با روح و سرزنده وجود ندارد ولي ميشود راهکارهايي براي فعالکردن مدرسه و کلاس تدبير كرد تا شوق و انگيزه بيشتري در دانشآموزان به وجود آيد و نشاط بيشتري احساس شود. تشخيص اهميت مطالب غيرکلامي، توجه به زيبايي محيط آموزشگاه و کلاسهاي درس، برگزاري جشنها و مراسم مذهبي، شادابسازي ظاهري در مدارس، استفاده از قاريان با صوت و لحن زيبا در صبحگاه مدرسه به صورت زنده يا با استفاده از نوارهاي مناسب، استفاده از روشهاي فعال تدريس و تشويقکردن و ارزشگذاري براي ايجاد حس عزت و اعتمادبهنفس و در نتيجه احساس لذت و شادي از فعاليت، نمايش فيلم و اسلايد در مدرسه، تقويت فعاليتهاي هنري در مدرسه: گروه تئاتر- گروه سرود و همچنين پرهيز از بيانضباطي و بيعدالتي در مدرسه، تقويت اميد به آينده در دانشآموزان، بررسي عوامل مؤثر در افت تحصيلي و ترک تحصيل دانشآموزان، تقويت احترام متقابل بين دانشآموزان و ديگر کارکنان مدرسه، از عوامل مهم و تأثيرگذار است که بايد به این موارد توجه شود.
درباره این سایت